www
Zgoda na Bylejakość
Od kilkunastu lat z rosnącym zrezygnowaniem obserwuję ogólnoświatowy trend jakim jest zgoda na byle jakie... wszystko. Byle jakie: usługi, produkty, żywność, strony internetowe, procedury korporacyjne, audyty tychże procedur, społeczności, byle jaką pracę i płacę wreszcie.
Czy nadal wierzycie, że telewizor marki Sony jest najlepszy? Że mercedesy są niezawodne? Że marka w ogóle coś znaczy? Owszem, są pewne topowe marki, które się jeszcze nie zeszmaciły, ale przyjdzie dzień i na nie. Pojawi się księgowy, menedżer, prezes i powie - dość produkowania drogiego i dobrego ................. (tu wpisz cokolwiek)! Pora zalać rynek taniochą!
Może jest parę wyjątków. Przykładowo reklama - tutaj wydatki i jakość rośnie z roku na rok rosną, byle wcisnąć ludziom coraz gorsze rzeczy.
Strategia taka sprawdziła się u wszystkich. Mieliśmy przecież zalew chińskich podróbek, a zaraz potem potem nastąpił zalew chińskich oryginałów (czyli markowych produktów, których produkcję przeniesiono do Chin i podobnych tanich rynków (obozów?) pracy). Przypadek? W życiu, to się po prostu opłaca.
Wracając do bylejakości. Sama mierna jakość kupowanych rzeczy to tylko początek. Następny w kolejce jest serwis i obsługa klienta. Cięcia nie omijają tych działów, zatem obsługują nas coraz słabiej opłacani ludzie, których jest za mało.
Tu znowu wyjątek - inwestuje się w działy sprzedaży, tam się zawsze dodzwonisz, odbierają po pierwszym dzwonku. Infolinia obsługi klienta może być zapchana a czas oczekiwania dochodzi do 20 minut ale dział sprzedaży jest zawsze do dyspozycji.
Omamieni wizją redukcji kosztów i budżetów zgadzamy się wszyscy, że bylejakość to jedyne wyjście. Nie dziwi nas kiedy kupiony produkt rozpada się przy drugim użyciu. Jesteśmy mile zaskoczeni jeśli popsuje się dopiero przy trzecim czy czwartym.
Nie jest prosto wyjść z Facebooka
Myślicie, że w każdej chwili możecie "wyjść" z Facebooka i spalić wszystkie mosty? W teorii nie ma nic prostszego - usuwam konto i cześć. W praktyce jednak nie jest to wcale trywialny proces. Postaram się opisać mój sposób, który gwarantuje, że nie odzyskacie już swojego konta.
1. Historyjka nałogowca - można ominąć :).
Dla mnie FB stało się czymś w rodzaju nałogu. Może nie samo spędzanie czasu na FB, ale codzienna (czasem kilkukrotna) wizyta dostarczała mi masy linków do filmów, obrazków, artykułów - krótko mówiąc sposobności do zajęcia się czymś "łatwiejszym" niż pracą bądź rodziną.
2. Pierwsza próba - nie tak udana jak bym chciał.
W końcu postanowiłem dać sobie spokój i zlikwidować konto na Facebooku. Pierwsza niespodzianka nastąpiła po kliknięciu w opcję "dezaktywuj konto". Sama nazwa linku wzbudziła moją czujność - dlaczego nie "usuń"? Następna strona rozbawiła mnie do łez, tani chwyt rodem z telenowel ale pewnie skuteczny (ciekawe ile procent na tym etapie rezygnuje z dezaktywacji konta):
Śmiech śmiechem, ale dalej było już gorzej. Po pierwsze - dezaktywacja konta nie oznacza usunięcia moich danych z serwisu. Może i nie będą dostępne dla znajomych, ale w każdej chwili konto mogę ponownie aktywować - wystarczy się zwyczajnie zalogować. Sprawdziłem i faktycznie - po zalogowaniu wszystko działało.
Postanowiłem nieco skuteczniej wyrwać się z tego serwisu.
3. Usunięcie konta - wersja skuteczna.
Poniżej lista kroków jakie wykonałem, aby "przypadkiem" nie aktywować ponownie konta
a) po pierwsze - zmieniam imię i nazwisko, usuwam wszystkie dane osobowe jakie są na FB i usuwam wszystkie kontakty. Ostatni krok może i niepotrzebny, ale daje do myślenia. Każde usunięcie kontaktu trzeba zatwierdzić więc 90 osób = około 180 kliknięć. 5 minut klikania.
Social Network
Spodziewałem się po twórcy "Siedem", że z filmu o najmłodszym miliarderze zrobi co najmniej wbijającą w fotel historię. No ale tak jak na Zodiaku i na filmie o młodniejącym Benjaminie tak i na Social Network się zawiodłem.
Nie żeby film był całkiem do bani. Cała historia zaciekawiła mnie jako pasjonata sieci i stron www - w końcu kto nie chciałby powtórzyć sukcesu Marka Zuckerberga, ręka do góry? Film o jego błyskawicznej drodze od dupka do miliardera musi być choć trochę ciekawy.
Niestety, jak dla mnie nie dość ciekawy. Podniecanie się 20 tysiącami wejść na stronę czy "hackowaniem" uczelnianego serwera Apache jest dla informatyka sztuczne i śmieszne, a dla zwykłego widza niemal zupełnie niezrozumiałe. Z tym hackowaniem jest trochę jak w typowych amerykańskich produkcjach. Tekst "na tym serwerze było ciężko, nie mieli indeksu więc musiałem włamać się przez emacsa i zmienić skrypt perla" jest chyba najgłupszym jaki dotąd słyszałem w tego typu scenach, szczególnie, że chodziło o kradzież zdjęć a nie kasy czy bomby wodorowej.
Szczerze mówiąc film w ogóle mnie nie porwał. Wolałbym jakiś soczysty dokument o tym jak rozwijała się firma, jak rosły wpływy z reklam, jakie konkretnie rewolucyjne pomysły wdrożono (np. wytłumaczenie ludziom dlaczego otwarcie się na aplikacje firm trzecich dało takiego kopa tej niepozornej sieci). Zamiast tego mamy trochę z życia studentów, afery rozporkowe, kłótnie w sądzie i tego typu wątki, które w każdym innym filmie mogły by wystąpić.
Krótko mówiąc mamy raczej obyczajowy film o biznesie, niewiele tu jednak samego Facebooka. Przysnąłem kilkukrotnie.
Zanim wyśmiejesz Farmville...
Wczorajsza informacja o kobiecie, która zabiła swoje dziecko bo przeszkadzało jej w graniu w Farmville wywołała zapewne wiele dyskusji o głupocie wymienionej gry, podobnych casuali i samego Facebooka.
Oczywiście durni są ludzie a nie sama gra czy jakaś firma, dowodem na to niech będzie jeden niepozorny akapit z tego doniesienia o początku współpracy Electronic Arts z Facebook:
To kolejny etap walki Electronic Arts o facebookowego gracza. Firma trochę przespała boom na gry tworzone specjalnie dla serwisów społecznościowych. Ostatnio na głowę giganta wylano kolejny kubeł zimnej wody, gdy okazało się, że startup Zynga (producent takich gier na Facebooka jak „FarmVille” i „Mafia Wars”) prześcignął legendarną firmę pod względem wartości rynkowej.
W pale się nie mieści - tylko siadać i robić gry na FB...
Content is Dead, Long live Spam!
Mi to jak się coś ubzdura... szkoda gadać, ale co tam, opowiem. Otóż doszedłem do wniosku, że mit "Content is King" to... mit. Specjaliści od "White Hat Seo" proponują tworzenie stron zawierających przydatną i unikalną treść, ale właściwie to wcale nie jest na rękę Google. Megakoncern powinien promować precle, spam na stronach a najlepiej gdyby większość stron nie zawierała nic ciekawego i przydatnego.
Skąd ten wniosek? Otóż, internauta odwiedzając ciekawą witrynę spędzi na niej całe popołudnie, przeklika kilkadziesiąt superfajnych artykułów, może zapisze się na forum, skomentuje to i owo, nażre się tego contentu i na koniec kliknie w reklamę albo i nie. Pięć eurocentów powędruje do admina strony, pięć do Google, wielkie mi ajwaj.
A co jeśli ten sam użytkownik będzie szukał dla siebie ciekawej treści, posiłku intelektualnego, przekąski tekstowej - przez kilkanaście minut bezskutecznie? Trafi na wszelkiego rodzaju precle, sztucznie wypozycjonowane strony czy automatycznie generowane serwisy zawierające losowo dobrane słowa kluczowe, zgodnie z przepisem na "idealne google food"?
Taki użytkownik już podczas szukania kliknie w kilka reklam, bo zaciekawią go linki kontekstowe, będzie miał nadzieję na coś wartościowego (w końcu ktoś zapłacił za promowanie danego serwisu!). Jeśli nic nie znajdzie za pierwszym razem to kliknie w kolejne reklamy. Zarobek dla wydawcy (spammera) i Google gwarantowany.
Co więcej - user zapamięta sobie jak pies Pawłowa - "reklamy prowadzą do bardziej wartościowych witryn, a wyszukiwarka prowadzi do spamu!". Może nie od razu, ale prędzej czy później nawyk wejdzie w krew. Docelowo Google w wynikach wyszukiwania będzie pokazywał 2 listy:
a) treść niepewna i mało wiarygodna,
b) reklamy stron, na których jest treść której szukasz - pewne bo opłacone.
Boom na sieciowe społeczności ... i co dalej?
Tak mi się nasunęło ostatnio, że rozrywkowe serwisy społecznościowe prędzej czy później każdemu się znudzą. Skąd taka myśl? Wydaje mi się, że aktywność na wszystkich fotkach, blipach, twitterach, naszych klasach, fejsbukach, majspejsach ma pewną wadę - nie daje spodziewanych rezultatów.
Zapisując się do serwisu tego typu mamy pewne oczekiwania. Sporo osób liczy na to, że dzieląc się z innymi internautami swoimi codziennymi przeżyciami (w formie tekstu, video czy fotek) otrzyma odzew stosowny do wysyłanego komunikatu. Zatem jeśli się cieszymy chcemy żeby inni cieszyli się naszym szczęściem. Jeśli nas boli to oczekujemy przytulenia i poklepania po ramieniu. Jeśli pojechaliśmy na wakacje do Egiptu - wyrazów uznania albo chociaż zainteresowania jak tam było i co zobaczyliśmy.
Natomiast nasze sprawy są dla innych ludzi w 90% nieważne. Oni mają swoje - niemal identyczne - przeżycia, wspomnienia, przemyślenia (takie jak ta notka na blogu), codzienne porażki i sukcesy. I właśnie ich sprawy są dla nich ważniejsze, o nich chcą rozmawiać, po to w końcu zapisali się na tego facebooka czy nk.
Rezultatem takiej sytuacji jest rozczarowanie tym jak płytkie są internetowe relacje. Owszem, zdarza się, że ktoś coś napisze na Twoim profilu, skomentuje Twój post, ale są to zwykle mało osobiste, szablonowe wypowiedzi, napisane raczej z grzeczności. Takie reakcje nie dają nawet odrobiny poczucia bliskości, więzi, zaangażowania. Dużo większy efekt uzyskamy rozmawiając przez GG czy korespondując mailem.
Internet jest do bani bo...
No i tu czekam na Wasze komentarze... albo niech będzie, ja zacznę:
1) uzależnia (to akurat najmniejsza wada, lepszy net od kokainy albo wódy),
2) zbierane z mozołem linki do ciekawych stron (poradników, tutoriali, wątków na forum) prowadzą donikąd kiedy się ich najbardziej potrzebuje - bo serwer się zmienił, bo autor zmienił adresowanie strony, bo serwis zakończył działalność. To samo tyczy się sytuacji kiedy zajdziemy ciekawy wpis, w którym jest link do jeszcze ciekawszej treści - niestety takiej, która już dawno znikła z Sieci,
3) strony nie są kategoryzowane, zesłownikowane, a relacje między nimi (hiperłącza) nie są nazwane (w sensie są to relacje bezosobowe, bez typów). Oczywiście jest na horyzoncie RDF i podobne systemy, ale czy to się uda? Póki co mamy bazę danych z jednym wielkim polem tekstowym :).
4) treść się powtarza - katalogi stron, firm, instytucji, dokumentów, książek - praca wielu firm i jednostek się powtarza, każdy chce mieć "swoją" treść bo przecież na treści się zarabia. Fakt, ale przy okazji robi się burdel i żaden katalog nie jest kompletny,
5) brak jest systemu reputacji i tożsamości, co sprawia, że znalezione w sieci recenzje, polecenia, opinie są bardzo prawdopodobnie pisane "na zamówienie" a przynajmniej takie panuje powszechnie przekonanie i podejrzenie.
6) ... (czekam na komentarze)
Oprogramowanie przyjazne środowisku?!
Przeczytałem niedawno ciekawy wpis na blogu Engineered Web i nieskromnie powiem, że sam od dawna się zastanawiałem ile prądu tracimy na Ziemi używając nieoptymalnego kodu. Doświadczenie (zarówno z obszaru budowy stron www ale też pisania programów, czy poprawiania kodu po kimś) nauczyło mnie, że wiele systemów da się zoptymalizować, przyspieszyć, poprawić ich wydajność.
Często wygląda to tak, że system, pisany na zamówienie z konkretnym budżetem, robi to co trzeba, ale nie grzeszy szybkością działania. Kiedy do kodu, konfiguracji środowiska bądź algorytmów działania usiądzie człowiek nastawiony nie na zysk, ale na "piękno" rozwiązania (czy kod może być piękny? dlaczego nie!) wtedy często gęsto, nie pracując pod presją czasu i budżetów, wyciśnie z niego 2, 3 albo i 5 razy więcej.
Przykład z życia? Jeden z systemów, którymi zajmuję się w pracy co noc, od pięciu lat, wykonywał import danych. Rozwiązanie było zamknięte, napisane na zamówienie. W końcu, zmuszeni innymi czynnikami podjęliśmy decyzję o jego napisaniu od zera. Podczas pisania zdecydowaliśmy usunąć część danych, która de facto nigdy nikomu do niczego nie była potrzebna. Efekt? Zamiast 3,5 godziny pracy serwera zajmuje to obecnie 30 minut.
Inny przykład? Zainstalowanie akceleratora PHP do witryny z np. Drupalem może dać kilkukrotne przyspieszenie pracy witryny, a więc nie jest to nawet robota dla programisty a dla admina serwera!
Żeglarze Internetu
Mam wrażenie, że większość moich znajomych patrzy na mnie z pewnym politowaniem, szczególnie jeśli jeszcze korzystają z sieci i widzą, że prowadzę aktywne "życie" - mam bloga, kilka stron www, Blipuję, Facebookuję, Goldenline'uję, zamieszczam fotki na Picasa, itd.
Dlaczego z politowaniem, albo rozbawieniem? Mogę się domyślać, że po prostu nie uważają Internetu za "poważne" medium czy za pełnoprawną przestrzeń społeczną.
Nie raz zastanawiałem się po co mi taka bujna sieciowa aktywność, po co wszędzie się rejestruję, sprawdzam jak co działa, zachęcam innych i tak dalej. Moja standardowa gadka o budowaniu fachowego wizerunku, swoistego sieciowego street cred, to tylko część prawdy. Część inna to uzależnienie albo chorobliwa wręcz ciekawość świata, ale to temat na inny artykuł.
Dziś wpadło mi do głowy, że jest jeszcze inny cel i sens takiego intensywnego używania sieci.
Witam nabywców książki Drupal - poznaj go z każdej strony
Witam.
Stworzyłem tutaj stronę startową dla osób, które kupiły książkę "Drupal - poznaj go z każdej strony". Jeśli interesuje Cię jakie zmiany zaszły w Drupalu od jej napisania, albo chcesz zdobyć więcej informacji o tym systemie - postaram się pomóc.
Przede wszystkim - strona ta nie służy do zadawania pytań ani składania próśb o pomoc ogólną (nie związaną z materiałem opisywanym w książce). Proszę, zapoznaj się z dokumentem "Problem z Drupalem - jak i gdzie szukać pomocy?", żeby uniknąć nieporozumień.
Prywatna prośba - jeśli kupiliście i przeczytaliście tę książkę napiszcie recenzję na helion.pl - pomoże mi ona w pracy nad kolejnymi materiałami.
Będę tu co jakiś czas zamieszczał odpowiedzi na Wasze pytania, aktualizacje, poprawki, uzupełnienia. Spróbuję też zebrać "klikalne" odnośniki jakie pojawiły się w książce, oraz może zamieścić nieco materiałów dodatkowych, rozszerzających pewne wątki, których w książce nie mogłem dalej ciągnąć z braku miejsca.
Jeśli macie jakiekolwiek pytania do książki - proszę zadawać je w komentarzach bądź przez formularz kontaktowy. Zastrzegam prawo do publikowania w tej części mojej strony pytań wysłanych mailem, wraz z moimi odpowiedziami.
Poniżej znajdziecie zestaw odnośników do podstron tej części serwisu.
Ostatnie odpowiedzi