dezerter

Prawo do bycia zjedzonym przez większego

TL;DR - Dezerter wydał nową płytę. Nie jest może tak dobra jak poprzednia, ale i tak nie mogę się oderwać.

Będąc od kilkunastu lat trybikiem w korporacyjnej maszynie lubię posłuchać piosenek ludzi, którzy nie dali się zamknąć w biurowej zagródce i wiodą życie poza systemem, open-spejsami, g(ł)ównym nurtem i całym tym kapitalistycznym szajsem.

Perwersyjnie podkręcam głośność puszczając RATM czy Dezertera wyobrażając sobie, że nadal gram w kapeli, chodzę w glanach i popijam tanie wina w parku walcząc o normalniejszy świat za pomocą mojej gitary basowej. Po jakiejś pół godzinie dojeżdżam do pracy i zostawiam świat ludzi sukcesu w samochodzie, aby wrócić tam za jakieś 8 godzin i znowu się trochę naćpać w drodze do domu.

Niestety, większość kapel mających wpisane w statut walkę z systemem nie nadaje się (jeśli o mnie chodzi) do słuchania. Słabe wokale, teksty, brzmienie, nudne kompozycje - ciężko przebrnąć przez całą płytę.

Tym bardziej cieszę się na każde nowe wydawnictwo Dezertera, który jakoś wyjątkowo mi "wchodzi w ucho" już od dobrych 20 lat.

Ucieszyłem się więc kiedy pojawiła się (po dość długiej przerwie) płyta "Prawo do bycia idiotą" i okazało się, że jest to 12 naprawdę smakowitych kęsów. Nie bez znaczenia okazała się też zmiana basisty - brzmienie gitary Jacka Chrzanowskiego dodało płycie ciężaru i charakteru. Długo nie mogłem oderwać się od tej płyty.

W tym roku pod choinką znalazłem najnowsze dokonanie Dezertera - "Większy zjada mniejszego". Fajna grafika Truścińskiego i wywiad w Teraz Rocku zaostrzyły apetyt, więc szybko zapuściłem płytę w drodze do pracy.

Po pierwszym przesłuchaniu mina nieco mi zrzedła - piosenki dość podobne do tych z poprzedniego albumu, do znudzenia powtarzane refreny, w dodatku nie najlepszej jakości... czyżby odrzuty z sesji sprzed 4 lat? Chyba jednak nie.