21
cz.
2006
palikowski

Cool Kids of Death - 2006

[img_assist|nid=156|title=ckod 2006 - okładka|desc=|link=node|align=left|width=180|height=180]

Zaraz, zaraz, co jest?! CKOD, ten obciachowy, komercyjny band, wykreowany przez wytwórnię tutaj?

Postanowiłem napisać krótki tekst na temat tego albumu bo zewsząd słyszę takie właśnie komentarze na ich temat. A ja wam mówię - nie słuchajcie krytyków, kolegów, recenzentów, *posłuchajcie samej płyty!*

*Warstwa muzyczna* na pewno nie należy do specjalnie odkrywczych klimatów - przesterowany bas i zawodzące gitary, nieskomplikowane rytmy, nieco brudnej elektroniki, melodie zupełnie przyjemne, czasem banalne. Wokal jak zwykle wyrazisty i po prostu albo się komuś podoba albo nie, dla mnie *histeryczna maniera pasuje jak ulał do tekstów*. Atutem jest dopracowane brzmienie - coś czego mi brakowało na poprzednich płytach. W skrócie - gitarowy, czasem zbyt prosty, rock and roll, podobny do muzyki placebo, muse czy white stripes. Słucha mi się całkiem przyjemnie a melodie zapadają w pamięć.

Jednak muzyka to w wypadku tego albumu rzecz co najwyżej równorzędna względem tekstów, a dla mnie wręcz mniej istotny element układanki. *Teksty* i sposób ich artykulacji - to mnie kręci. *Pieprzę czy napisano je na zamówienie u Jacka Cygana*, czy spreparował je sam wokalista podczas ciągu samotnego picia i wciągania proszku do pieczenia. Co za różnica, kiedy trafiają w moje lęki i przekonania, są odbiciem przeżyć wielu podobnych mi ludzi, obrazem rzeczywistości?

Co jeszcze ciekawsze, w końcu jakiś autor zabrał się za *inteligentne pisanie o tym jak nowoczesny świat przenika nasze życie*. Wszechobecna reklama, zaśmiecony internet, technika, życie w sieci, ucyfrowienie naszej egzystencji. Oczywiście nie wszystko kręci się tu wokół zer i jedynek, ale prawie w każdym tekście jest jakiś odnośnik, cząstka układanki. Ja odbieram to jako krzyk człowieka wrażliwego, który nie potrafi się znaleźć w naszych czasach, nadążyć z natłokiem informacji, przetrawić całej papki jakie wkładają nam do głów media.

Płyta może być kopalnią cytatów i chwytliwych zdań. Takie perełki to na przykład "Wszystko jest piękne i tanie/Wszystko to prawda reklama nie kłamie", wykrzyczane histerycznie do słuchacza, albo "poddaj się kontroli, przysięgam to nie boli" powtórzone kilka razy na zakończenie otwierającego płytę numeru (zapowiadające niejako cały album). Napisane tutaj będzie brzmiało głupio, ale "Jestem rozpikselowany/jestem tu a jakby tam/ nijak niesformatowany/wciąż wypadam z ram [...] jak martwe hiperłącze/funkcjonuję źle" jest naprawdę ciekawą przenośnią :). "Wdycham spaliny, stoję na autostradzie/w samym środku zdarzeń, choć chcę być jak najdalej/Wdycham spaliny, leżę na autostradzie/Krew miesza się z asfaltem, ciało łączy z metalem" - mógłbym tu przepisać pewnie i z pół płyty, ale pewnie by nikt nie przeczytał :).

*Skojarzenia z cyberpunkiem* są nieuniknione. Dystopiczna wizja rzeczywistości, elektronika obok żywych instrumentów, ciało i metal, przykurzone brzmienie, tematyka tekstów, strach przed globalizacją i państwem totalnej kontroli - wszystko pasuje. Może to jakiś początek nowego nurtu na polskiej rockowej scenie? W każdym razie Dla mnie jest to *jedna z nielicznych polskich produkcji niosących ze sobą jakieś przesłanie*. Nie obchodzi mnie czy jest to wykalkulowane, czy chłopaki pomyśleli - 'jeszcze nikt o tym nie śpiewał, trafimy w target marketingowy!'. Może tak a może nie. *Posłuchajcie i przekonajcie się sami, nie dajcie sobą manipulować!*